Herkes beni öldü sanıyor
Ölmeden ölümü yaşamak, ölümü zorla çağırmak, öldü bilinmek nasıl bir duygudur acaba? Zaman zaman gençleri anlamakta zorluk çekiyorum.
Yıllardır işim bu; gençleri anlamak, onlara destek olmak, mektuplarındaki satır aralarını okumayı başarıp, onlara mümkün olduğunca doğru yolu göstermek, dertlerine çözüm getirmek. Ama bu mektubu yazan genç kızın durumunu, yaşadığı ve yaşattığı acıları yorumlamakta gerçekten zorlanıyorum. Bir oyundan yola çıkarak kendi ölümünü kurgulamış. Bu oyunu sadece internet aleminde görüştüğü, sevgilim dediği kişiye yönelik sürdürse, hadi bir derece... Onu çocuk esirgeme kurumundan alıp sevgiyle sarıp sarmalayan, eğitimi için yurtdışına gönderen ailesine karşı da aynı oyunu oynamak istemiş. Kendisini öldü bilsinler diye türlü dolaplar çevirmiş. Şimdi pişman. Ne yapacağını bilmiyor. Ama pişman olmak için geç kalmış anlaşılan. Yine de bu saçma oyuna bir son vermek için çok geç değil. Hangi garip duygu onu bu yola itmiş bilmiyorum. Yurtlarda, yuvalarda büyüyen kimsesiz çocukların çoğunluğunda rastlanan bir katılık, başkalarına da acı çektirme, kimseyi gerçek anlamda sevememe, kimseye bağlanamama şeklindeki duygu karmaşası mı acaba?
Rumuz: Yakamoz
Bir senedir içime attığım olayları burada okurlarınızla paylaşmak istedim. Çünkü artık tek başıma taşıyamıyorum bu yaptıklarımı. Suçum büyük...
Bundan bir sene önce internet üzerinden bir radyo sitesine üye oldum. Forum köşesinde biriyle tanıştım. İlk günden o site bize dar gelmeye başlamıştı ve Messenger'da yazışmaya devam ettik. Gün oldu birlikte sabahladık; her şeyimiz birdi. O, sevgisiyle ve iyi niyetiyle yaklaştı bana ama benim bir oyun oynadığımı; sadece bir oyunun, bir iddianın kurbanı olduğunu bilmiyordu.
Günler geçti; her gün sanal alemde görüştük. Ona arka arkaya birçok yalan söyledim. Beşinci gün evlenme teklifi ettim ki beni yanlış anlamasın, oyun olduğunu bilmesin diye. O sürede zaten biriyle birlikteydim; sanal olmayan biriyle.
KORKUNÇ DOĞUM GÜNÜ HEDİYESİ
Beni hep iyi bir kız olarak tanıdı. Ben ise onu doğum gününde sırtından vurdum, doğum gününü zehir ettim. Sevgilimle kaçtım ve birlikte oldum! O ise beni, benden bir haber bekliyordu. Nereden bilecek ki yaptıklarımı? O Türkiye'de, ben Almanya'daydım...
"Yanıma gel, bu kötü günleri beraber atlatalım" dedi. Kabul ettim; bir ay sonra yanındayım, dedim. Ama günler geçip söz verdiğim tarih yaklaştıkça nasıl gidebileceğimi düşünmeye başladım. Asıl amacım gitmemekti tabii. Bir şeyler uydurmam gerekiyordu... Hasta rolü yaptım; burnum kanıyor, sınavlar var gibilerden bir bahane yarattım. İnandı. Hastaneye yatmışım gibi yaptım. Tiyatro okuduğum için rolümü iyi oynuyordum.
Sonradan nasıl bir oyuna kaptırdımsa kendimi, hem ona hem de ailem dediğim insanlara, öldü dedirttim kendim için. Güya yanıma kimse alınmamıştı. Hastanede gördükleri tek şey bir tabuttu ama o tabutun içindeki ben değildim!
Herkes öldüğümü sanıyordu, oysa ben yaşıyordum. Ailem cenazeyi memlekete götürdü. Annem dediğim kişi her gün ağlıyormuş! Benim yüzümden, benim acımı yaşadıkları için ağabeyimin eşi bebeğini düşürdü. Kötü bir rastlantı olarak o sırada ablam bir yaşındaki kızını kaybetti. Sanal aşkım intihara kalkıştı ardımdan. İnsan içine çıkamaz oldu. Öldüğüme inanmadı, herkesi suçladı.
KİME AŞIK OLDUĞUMU ANLADIM
Bütün bu olanlar için çok üzgünüm.
Ailem dediğim kişiler diyorum ya sürekli; beni bir çocuk esirgeme kurumundan evlat edinmişler. Öz ailem değil ama öz ailemden de iyi baktılar bana. Haklarını ödeyemem.
Ama işte şimdi çok zor durum-dayım. Ailem ve sanal aşkım beni öldü biliyor. Birkaç arkadaşım dışında herkes yaşamadığımı düşünüyor. Şu an sevdiğim kişiyleyim, dedim ya; aslında onunla da olmak istemiyorum artık. Çünkü ona aşık değilim. Ben o sanal alemde tanıdığım kişiye aşığım. Onu seviyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum...
APTALCA BİR İDDİA
Hatam büyük; vicdan azabı çekiyor, geceleri uyuyamıyorum. Biliyorum ona haksızlık ettim. Beni büyüten o insanlara haksızlık ettim. Sanal aşkım şimdi bir başkasıyla birlikteymiş, mutluymuş. Evlenme hazırlığı içindelermiş. Benim olmam gereken yerde bir başkası var. Arkadaşlarım onunla hálá yazışıyorlar ki, bağlantımız kopmasın, ondan haber alabileyim. Ebediyen silinirse hayatımdan, ben yaşayamam.
Lütfen bana yardım edin; çok zor durumdayım. Biliyorum yapmamam gereken şeyleri yaptım. Suçum büyük, cezam da öyle olmalı ama saçma bir iddiaya kurban gittim; cahillik ettim. Ya ona bir şey olsaydı benim yüzümden. Şimdi ne yapmam gerekiyor; ona bunları nasıl açıklayabilirim? Kim ne derse desin; her şeyi bilmesi gerekiyor...
_________________
Konu: sanalda yasanmis guzin abladan bir yazi DoganCan eklemis.. 
Çarş. Kas. 05, 2008 12:59 pm
